Таиланднинг қаеридадир (катта эҳтимол билан, жониворлар кўргазмасида) тошбақа ва қуён ўртасида пойга уюштирилди.
Дастлаб қуён ишонч билан олдинда бораётган эди, бироқ кейин шовқиндан қўрқиб, тўхтаб қолди. Қуённинг бекаси уни ҳаракатга ундаб ётган бир вақтда тошбақа хотиржам бир ҳолда финишга етиб келди.
Эртакдан: тошбақа билан қуён «қай биримиз чопағонмиз», дея баҳслашиб қолишди-ю, баҳсни беллашувда ҳал қилишга қарор беришди.
Қуён ўзининг туғма чопағонлигига ишониб, унчалик жон куйдирмади: йўл четига ёнбошлади-ю, қаттиқ уйқуга кетди. Тошбақа эса ўзининг имиллаб юришини билгани учун бетўхтов чопди. Натижада баҳсда ғолиб бўлиб, мукофот олди