Патрик Суддаби ва Тайсон Адамс улар Indorama Agro компаниясининг икки нафар янги зеландиялик комбайнчиси. Улар саккиз ҳафтага Ўзбекистонга келган бўлиб, ўз юртидагидан икки баравар кўпроқ маош олишмоқда. Улардан бошқа чет эллик мутахассислар ҳам талайгина.

Қизиғи, уларнинг айтишича, компания ҳосилнинг 25% атрофини маҳаллий комбайнчилар ўмаришни бошлагач, хорижлик комбайнчиларни ёллашга мажбур бўлган.

Ўзбекистон маданияти билан танишишга вақт кам бўлди. Эркаклар ҳар куни 15 дан 18 соатгача ишлайди.

«Ҳар куни иссиқ, 30-40 даража жазирама, нам кунлар йўқ. Соат узун кунларга қарамай, эркаклар иш шароитлари жуда яхши эканлигига рози; уларга ҳар куни уч марта пиширилган овқат етказиб берилади.

Компания Ўзбекистон ҳукуматидан 50 минг гектар ерни ижарага олади, шундан 25 минг гектарига арпа ва буғдой, қолган қисми пахта экилади. Майдонлар 15 дан 50 гектаргача бўлган майдонни эгаллайди ва ходимлар жуфт бўлиб ишлайди.

«Овқатга кўникиш учун бир оз вақт керак бўлди, лекин унчалик ёмон эмас», деди компайнчилардан бири.

Ҳеч ким шошилмайди. Ҳатто бирор техника бузилиб, бузуқ техникалар тўпланиб қолса ҳам одамлар атрофга йиғилиб, тузатишдан аввал роса гаплашишади.

«Ҳақиқий учинчи дунё мамлакати, одамлар тупроқ уйларда яшашади, бир-икки бош мол боқишади. Ҳаёти жуда оддий, бу дунёдан билгани шу. Янги Зеландиядаги ҳаётимизни озгина қадрлашимиз керак», дейди комбайнчилардан бири.