- Salom, oshna! Yo‘l bo‘lsin?
- Salom. Ishga ketyapman. Yangi faoliyat boshladim.
- Mashinang qani.
- Mashinadan kechdim. Axir, ichidan qurol topib olishlari mumkin.
- Nega pana-pastqam yo‘llarda alanglab ketyapsan?
- Shallaqi ayollar osilib janjal boshlashi, keyin meni aybdor qilib ichkariga olishmasligi uchun yashirincha yuribman.
- Uyingdan kelyapsanmi?
- Uydan ham chiqib ketganman. Axir, uyimdan taqiqlangan adabiyot topib javobgarlikka tortishsa, nima bo‘ladi?
- Senga uysiz qiyin bo‘pti-ku. O‘g‘lingga ayt, mening oldimga kelsin, senga ozroq mablag‘ berib yuboraman.
- Oila, bola-chaqani tashlab ketdim. Meni deb ularni o‘qishdan, ishdan quvishlarini istamayman.
- Bo‘lmasa, telefoningni ber, o‘zim olib o‘taman.
- Telefonsiz yuribman, lokatsiyamni kuzata olmasliklari uchun.
- Eh, sen-ey. Axir, qanday qilib bunaqa yurasan? Uying yo‘q, bola-chaqangdan uzoqda, bir ahvoldasan. Mana bu pulni olib o‘zingga ishlatarsan, qani cho‘ntakni och-chi. Iye, cho‘ntaging qani? Bitta ham cho‘ntaging yo‘q-ku.
- Cho‘ntagimdan narkotik topib olishlari mumkin, axir. Shuning uchun uzib tashladim.
- Paranoikmisan? Qanday faoliyat boshlading o‘zi?
- Siyosat, og‘ayni, siyosat bilan shug‘ullanyapman. Muxolif partiya tuzmoqchiman.